Sasakala
Cika-cika
Jaman baheula —baheula gé baheula
deui— aya hiji lembur anu
gegek jiwana.
Pangeusi éta lembur, méh
kabéh jelema araya (bareunghar). Demi pangupahjiwana kana karajinan ngabatik.
Kacaritakeun di éta lembur aya
hiji randa boga anak awéwé
ngaran Marini.
Nyi Marini
ku indungna pohara diasihna, lantaran rajin jeung suhud ngabantuan
pagawéan indungna. pagawéan di
dapur jeung di imah kabéh
ditangkes ku manéhna. Malah kalan-kalan Nyi
Marini sok ngabantuan indungna ngabatik.
Dina
hiji poé indungna meunang ondangan ti tatanggana
nu rék ngawinkeun anak awéwé.
Nyi Marini
ku indungna meunang milu ka ondangan. Manéhna kacida atoheunana, lantaran bakal maké baju alus
jeung maké samping weuteuh meunang ngabatik indungna, lantaran manéhna teu bogan cucuk-gelung.
Sapeuting, henteu boga cucuk-gelung keur pakéeun isuk
ka ondangan téh jadi pikiran Nyi
Marini. Manéhna diuk hareupeun jandéla, bari
neuteup béntang-béntang nu tingkaretip di langit.
Di
jero haténa manéhna ngecewis.
Mana teuing senangna mun aing boga
béntang pikeun cucuk gelung. Karek oge mikir kitu,
ujug-ujug aya nu ngempur cahayaan ragrag kana lahunana. Nyi Marini kageteun pisan, turug-turug kadéngéna ku manehna aya
sora tan katingalan,
"Marini, ieu béntang
nu dipikahayang ku manéh pikeun cucuk-gelung
téh. Heug geura paké isuk kana pésta kawinan batur manéh,
lantaran manéh budak rajin jeung
hadé ka indung. Tapi manéh teu meunang
ngomong sombong. Mun manéh ngomong sombong
atawa boga pikiran sombong, ieu béntang baris
leungit teu puguh-puguh."
Nyi
Marini kacida atoheunana, dina haténa
jangji, yén moal boga pikiran
jeung ngomong sombong.
Isukna, Marini maké cucuk-gelung béntang téa. Manéhna katénjona
geulis pisan sarta cahyaan. Kabéh nu aya di dinya
ngarasa héran. Nyi Marini leuwih diperhatikeun ku saréréa tibatan
pangantén. Babaturanana kabéh
muji kageulisanana. Ku lantaran kacida
senangna dipuji-puji ku babaturanana, ngan aing sorangan
nu panggeulisna lantaran maké cucuk-gelung béntang. Karék ogé mikir kitu, cucuk-gelung béntang téh ujug-ujug
ngaleungit.
"Ih Marini, geuning leungit cucuk-gelung béntang manéh téh," ceuk salasaurang baturna. Marini kageteun
pisan, manéhna kakara ingeteun yén boga pikiran
sombong. Pohara manéhna hanjaleunana.
Kabéh
jelema nu aya dina éta
pésta mangnéangankeun cucuk-gelung nu leungit téa, nepi ka pakéan-pakéan
kalotor, tapi nu leungit weléh teu
kapanggih. Ningali kitu, Nyi
Marini pohara karunyaeunana
ka maranéhanana. Di jero haténa manéhna
jangji, nu manggihkeun baris dipersen, itung-itung mulang tarima.
"Ieu
Marini, cucuk gelung manéh téh kapangih!"
ceuk salasaurang baturna. Nyi Marini pohara atoheunana. Tuluy manéhna nyelukan batur-baturna. Ku manéhna dicaritakeun asal-usul éta cucuk-gelung
béntang téh. Satuluyna manéhna nyarita kieu: "Ayeuna kuring embung
maké cucuk-gelung béntang sosoranganan, tapi rék dibagikeun
ambéh dipaké ku saréré babarengan."
Sanggeus ngomong kitu tuluy éta
cucuk-gelung béntang téh dibantingkeun nepi ka remuk.
Tuluy éta reremukan téh haliber
jadi ... nu ayeuna disebut CIKA-CIKA, cenah!***
No comments:
Post a Comment